Annelikte 21. Hafta (2. Trimester)

En son 12. haftanın içerisinde iken bir yazı yazmıştım. Cinsiyet belli olup, insülin direnci ilacını bıraktıktan sonra neler değişti onları anlatayım bu kez size.

Öncelikle en net olan şey Asya’ya olan hamileliğime hiç benzemiyor. İlk hamileliği o kadar rahat geçirmiştim ki, bu kez sanki daha önce hiç anne olmamışım gibi şaşkınım. Beni hiç rahat bırakmayan ağrılarım, erkenden başlayan mide yanmalarım ve kontrolsüz bir şekilde aldığım kilolarım…

İlk hamileliğimde toplamda 12 kilo almıştım. Çok şiş gözükmemin sebebi ise vücudumun gebelik şekerinden kaynaklı ödem yapmasıydı. Bu hamileliğimde ise 4,5 ay içerisinde 9 kilo aldım bile.

Fotoğraflar ilk hamileliğimden…

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

O zaman ağır şartlarda çalışıyordum ama işten çıktıktan sonra en önemli işim gezip, dinlenmekti. Şu an yine çalışıyorum ve 7 yaşında bir kızım, hergün derlenip toplanması gereken bir evim ve o evde kimseye olmasa Asya için aktif olması gereken bir mutfak var. Ayrıca son 1 yılda yaşadığım bir dış gebelik ve bir düşük var. Bu arada kullandığım horman ilaçları ve işin psikolojik kısmı da etkili tabi. En çok beni yoransa düşükten 2 ay sonra yeniden hamile kalmış olmam. Ve tabi bir de yaş sorunu… İlk hamileliğimde 29-30 yaşındaydım şimdi ise 37… Bunların hepsi biraz daha yorucu bir hamilelik geçirmek için yeterli sanırım.

Bu kez resmen bir şeker hastası olmam da özellikle uyku hali ve insülin direnci ilacı almayı bıraktıktan sonra kilo almama etkili oldu. Açıkçası dikkat ediyor gibi gözüksem de pek iştahım açık 🙂

Bir de erkek çocuk anneyi güzelleştirir derler ya… Yalan o inanmayın 🙂 Asya’da da alabildiğince burnum büyümüştü. Şimdi de 🙂

Cinsiyetini öğrenmiş olmam ciddi bir heyecan yarattı. Bir kızdan sonra bir erkek annesi olmak çok güzel bir duygu. İsmini de cinsiyetini öğrendikten bir hafta sonra netleştirdik. Ailemizin yeni bireyinin adı TUNA…

Bunun haricinde çok fazla bir değişiklik olmadı hayatımda. Çünkü 1 sene içerisinde yaşadığım kayıplar beni biraz daha tedbirli olmaya itiyor. Herhangi bir alışveriş yapmadım. Mart ayı içerisinde evde bir badana olacak ve Tuna Bey’in odası ayrılacak. Her hangi bir mobilya dahi almıyorum. Almamamın sebebi hem Asya’yı kıskançlığa sevketmemek hem de maddi anlamda biraz daha tedbirli olmak. Ayrıca eve sığamamak gibi bir sorunum da var.

Tuna için geçici dolap çozümünü evde var olan bir dolabı boyayarak çözdüm. Eşim ve benden biraz eşya azaltarak bu dolabın taşıdığı eşyaları düzenledim ve dolabı boyadım. Yatak işini Tuna anne yanından kurtulduktan sonra çözeceğim. Hamileliğimin 5’inci ayındayım ve Tuna’nın sadece bir odası, bir dolabı ve teyzesinden hediye gelen bir hastane çıkışı seti var. Diğer tüm ihtiyaçlarını bir ay sonra hazırlamaya başlarım diye umuyorum.

Bu arada evde iş yaparken bile ciddi anlamda zorlanıyorum. Mutfağa girip 2 tencere yemek yapmak 2 gün kalçamın, belimin ve kasıklarımın ağrıması için ciddi bir sebep. İlk hamileliğimde son 2 ay hariç at koştururdum ama gram yorulduğumu hatırlamam. O iki ayda bile bir sürü iş yapmıştım.

Kontrol anlamında 12. haftadan 21. haftaya pek bir şey yapılmadı. 2’li test oldukça iyi çıktığından 3’lü teste gerek kalmadı.

Yakın dönemde sürekli bahsi geçen gen testini de sordum doktora. “Yaptırırsanız sizin aklınızda soru kalmaz ve ben de memnun olurum ama test sonuçların oldukça iyi… Ciddi pahalı bir test olduğu için gerek görmüyorum.” dedi.

23. hafta içerisinde ise renkli dopler yapılacak ve Tuna Bey’i daha yakından tanıyacağız.

Asya mı?

Asya çok mutlu. Kardeşine kitaplar okuyor, sohbet ediyor ve ona öğretecekleri ile ilgili tüyolar veriyor 🙂 Şimdiden ona oyuncaklar ayırmaya bile başladı.